ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΜΑΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΟΠΩΣ ΛΥΠΗ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΑ  ΚΑΙ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΛΥΠΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ .

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΞΕΝΙΤΙΑΣ 1.  ΜΑΝΑ   2. ΣΥΖΥΓΟΣ   3. ΜΑΓΙΣΣΑ   4.

TO ΡΗΜΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΎΩ

1 αποδημώ 2 αποικώ 3 εκπατρίζομαι 4 εκτοπίζω 5 εκχωρώ   6 μετακινώ 7 Ξενιτεύομαι 8 μεταναστεύω                               ΛΕΞΕΙΣ ΣΥΝΩΝΥΜΕΣ ΤΟΥ ΡΗΜΑΤΟΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΩ

οι χρισεισ τ μαντιλιου

ΟΙ ΧΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΑΝΤΗΛΙΟΥ

1.Να σκουπίζουμε τα δάκρια μας

2.Να σκουπίζουμε τα χέρια μας

3.Να το το φορούμε στην κεφάλι μας

4.Να σκουπίζουμε το στόμα μας

5.Να σκουπίζουμε τα έπιπλα μας

6.Να σκουπίζουμε τα γυαλιά μας

7.Να σκουπίζουμε τα σάλια μας

Τα έθιμα στην ξενιτιά

ΤΑ ΕΘΙΜΑ ΤΗΣ ΞΕΝΙΤΙΑΣ

Όταν ξεκινάει κάποιος για τα ξένα κάμνει το σταυρό του. Στο κατώφλι της εξώθυρας τοποθετείται ένα ποτήρι νερό και δίπλα φωτιά με θυμίαμα. Ο ξενιτεμένος περνάει από πάνω, αναποδογυρίζει το ποτήρι με το νερό για να πάει νερό το ταξίδι του και σβήνει την φωτιά για να σβήσει η λαύρα που καίει την καρδιά από τον χωρισμό. Παλαιότερα ο χωρισμός εγένετο εις τοποθεσία ανατολικώς του χωριού λεγομένη « Κλαψόδενδρον» όπου ξεπροβοδούσαν τον ταξιδιώτη οι συγγενείς και φίλοι. Ας σημειωθεί ότι η μετάβασης των ξενιτεμένων εγένετο με τα ζώα μέχρι των Τρικάλων μέσω Βιλλιάς (χωρίο πλησίον των Γρεβενών Πάντως και σήμερα αυτοί που ξεπροβοδούν μετά το χωρισμό και το «καλή ώρα» σπάζουν καδιά ιδίως από κρανιά και τα τοποθετούν στο ανώφλι της πόρτα. Θέλουν να δείξουν με αυτό ότι ο ξενιτεμένος θα είναι υγιείς σαν την κρανιά ( η κρανία ως γνωστό είναι από τα πλέον μακρόβια δένδρα.) Ακόμη εκείνη την ημέρα δεν σκουπίζουν εις το σπίτι, αλλά συνήθως οι γυναίκες καταφεύγουν εις τα εξωκλήσια και ανάβουν τα καντήλια για να βοηθήσουν τα ¨βακούφια» τον ξενιτεμένο. Όταν με το καλό ξαναγυρίσει ο ξενιτεμένος εκείνος που θα τον πρωτοδεί θα τρέξει στο σπίτι του να πάρει τη συχαρίκια. Εάν πρόκειται για ξενιτεμένο πού έλειπε στο εξωτερικό ιδίως πολλά χρόνια οι πλησιέστεροι συγγενείς όταν θα παν να τον καλωσορίσουν θα του φέρουν ένα πιάτο λαγγίτες (τηγανιτές) με μία κανάτα κρασί.

Η ξενιτιά στην Οδύσσεια

Η ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ

Ο ξενιτεμένος λίγο πριν πεθάνει εύχεται να είχε νερό απ’ τον τόπο του και μήλα απ’ τη μηλιά του σταφύλι ροδοστάφυλο απ’ την κληματαριά του. Με παρόμοιο τρόπο ο Οδυσσέας , που βρίσκεται στο νησί της Καλυψώς ,χωρίς τη θέλησή του , εκφράζει τη νοσταλγία του για την Ιθάκη στους παρακάτω στίχους: Εκείνου η κόρη τον κρατάει το δύστυχο στα δάκρυα, και με γλυκείες μαγεύει τον κουβέντες, να ξεχάσει τον τόπο του· μα πάλε αυτός, και τον καπνό μονάχα να θωρείες της πατρίδας του σαν αλαφροανεβαίνη, κι ας πέθαινε· μα μήτε' εσύ, Ολύμπιε, δε σπλαχνίζεσαι